Ode aan de vrouw

Vrouwen zijn prachtig. En op een racefiets worden ze nog mysterieuzer. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Het is ook altijd een feest om ze in te halen. Netjes vragen of je in het wiel mag, om er dan veel te lang in te blijven zitten terwijl je eigenlijk veel harder kunt. Prachtig. Een heel ander verhaal wordt het als je zelf wordt ingehaald door een vrouw. Je wilt je niet laten kennen. En voor je het weet rijd je 7km te hard. Je hartslagmeter bevestigt dat je dit niet lang vol gaat houden. Maar gelost worden is ook geen optie. Wat een worsteling. Dus lieve vrouwen. Beloof ons één ding. Blijf fietsen, lang en veel. Maar alsjeblieft. Nooit. Meer. Inhalen.